ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ «ΟΧΙ» ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Το θεατρικό μοιράζεται σε 4 πράξεις. Η πρώτη πράξη είναι «Η ανακοίνωση του πολέμου», η δεύτερη πράξη «Οι γυναίκες της Πίνδου», η τρίτη πράξη «Το Μέτωπο», και πράξη τέταρτη «Η Νίκη της Ελλάδας».
(Γ’,Δ, Ε, ΣΤ’ Δημοτικού)
Χαρακτήρες: Αφηγητής, Ιωάννης Μεταξάς, Ιταλός Πρέσβης, Ιταλός ακόλουθος, Έλληνες στρατιώτες. Ιταλός στρατιώτης, γυναίκες της Πίνδου, παιδιά του χωριού.
Πράξη 1η: Η ανακοίνωση του πολέμου. ( σκηνικό: ένα τραπέζι που κάθεται ο Μεταξάς με δύο καρέκλες και φόντο την Ελληνική σημαία
Αφηγητής: Ήταν 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο κόσμος ξύπνησε μια μέρα που θα έμενε στην ιστορία. Η Ελλάδα, ένα μικρό αλλά περήφανο έθνος, θα έλεγε "Όχι" σε έναν μεγάλο κατακτητή.
(στη σκηνή είναι ο Ιωάννης Μεταξάς που κάθεται στο γραφείο του και μπαίνει ο στρατιώτης να αναγγείλει τον Ιταλό Πρέσβη).
Στρατιώτης: Αξιότιμε Ιωάννη Μεταξά, σας αναφέρω ότι έχει καταφθάσει ο Ιταλός Πρέσβης.
Μεταξάς: Κακά μαντάτα μου μυρίζονται… τι να θέλει… Είναι μόνος του;
Στρατιώτης: Με έναν ακόλουθο κύριε. Κρατούν όπλα και ο Πρέσβης έχει ένα έγγραφο στα χέρια του.
Μεταξάς: Εντάξει, πες τους να περάσουν…
(μπαίνει ο Πρέσβης με τον ακόλουθο)
Ιταλός Πρέσβης: (με έντονη φωνή και ιταλική προφορά του δίνει ένα έγγραφο) Η Ιταλία αποφάσισε και απαιτεί! Θέλουμε να περάσουμε ελεύθερα από την Ελλάδα!
Μεταξάς: Πως είπατε;
Ιταλός Ακόλουθος: Αλόρα! Η ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και την κατάληψη στρατηγικών σημείων δεν είναι αίτημα. Είναι απαίτηση! (του δίνει το γράμμα)
Μεταξάς: (ο Μεταξάς παίρνει το έγγραφο, το κοιτάζει και μιλάει ήρεμα) Όχι! Η Ελλάδα δεν θα παραδοθεί στις αξιώσεις της Ιταλικής κυβέρνησης!
Ιταλός Πρέσβης: Κόζι; οι διαταγές είναι ή υποταχθείτε ή αλλιώς θα σας επιτεθούμε!
Μεταξάς: Αν θέλετε να περάσετε, τότε θα πολεμήσουμε!
Ιταλός Πρέσβης: Μίο Ντίο! Ο πόλεμος θα είναι σκληρός με σοβαρές απώλειες για την πατρίδα σου, άλλαξε γνώμη και δώσε διαταγή να επιτραπεί η διέλευση!
Μεταξάς: Λοιπόν… έχουμε πόλεμο τότε. Η τελευταία μου απάντηση είναι και πάλι Όχι! (μουσική για έξοδο)
Αφηγητής: Και με αυτή τη μικρή λέξη, το "Όχι", ξεκίνησε ένας από τους πιο ηρωικούς αγώνες στην ιστορία της Ελλάδας.
Μουσική
Πράξη 2η: Οι γυναίκες της Πίνδου (αλλάζει το σκηνικό και βρισκόμαστε στα βουνά όπου μπορούν για βράχους να ντυθούν καρέκλες με χαρτί καφέ τσαλακωμένο)
Αφηγητής: Ο πόλεμος ξεκίνησε. Οι άνδρες πήγαν στο μέτωπο να πολεμήσουν, αλλά δεν ήταν μόνοι τους. Οι γυναίκες της Πίνδου ήταν εκεί, βοηθώντας και κουβαλώντας προμήθειες.
(Εμφανίζονται οι γυναίκες της Πίνδου, ντυμένες με παραδοσιακά ρούχα, κουβαλώντας σακιά).
Γυναίκα : Δεν έχουμε όπλα, αλλά έχουμε δύναμη και την πίστη μας! Θα κουβαλήσουμε ό,τι χρειάζονται οι στρατιώτες μας!
Γυναίκα : Για την Ελλάδα μας και για τα παιδιά μας, θα αντέξουμε το κρύο και το χιόνι!
(Τα παιδιά του χωριού έρχονται και τους δίνουν κουβέρτες και τρόφιμα).
Παιδί : Εδώ, κυρά! Για να μην κρυώσετε!
Παιδί: Εμείς τα παιδιά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε να βοηθήσουμε!
Γυναίκα: Εύγε παιδί μου! Κουβαλάτε μαζί με τις γυναίκες ολόκληρη την Ελλάδα, να είστε περήφανοι γι αυτό!
Παιδί: Να μοιράσουμε τις κάλτσες που πλέξατε στα σακιά;
Γυναίκα: Ναι παιδί μου, βάλε και τα γιλέκα, είναι ανυπόφορο το κρύο πάνω στα βουνά!
Γυναίκα: Τι να γίνεται πάνω εκεί; Ακούγονται τα πιστολίδια και μου παίρνουνε τ’ αυτιά και την ψυχή…
Γυναίκα: Ας μη σκεφτόμαστε το κακό, τα παλικάρια μας δίνουν τη μεγαλύτερη μάχη για την πατρίδα
Γυναίκα: ας τελειώσει Θε μου σύντομα αυτό το μαρτύριο να γυρίσουν σπίτια τους!
Γυναίκα: Ελάτε, πάμε να δούμε τους τραυματίες. Εσείς παιδιά πηγαίνετε και φτιάχνεται τα οχυρώματα που χαλάνε, μη κάθεστε.
Μουσική
Πράξη 3η: Το μέτωπο (ίδιο σκηνικό, στα βουνά)
Ένας Έλληνας και ένας Ιταλός στρατιώτης βρίσκονται αντιμέτωποι.
Έλληνας Στρατιώτης: (κοιτάζοντας τον Ιταλό Στρατιώτη) Δεν έχω τίποτα μαζί σου, αδερφέ. Ο πόλεμος είναι σκληρός, αλλά θα παλέψουμε για την πατρίδα μας.
Ιταλός Στρατιώτης: (λυπημένος) Ούτε εγώ ήθελα αυτόν τον πόλεμο. Αλλά οι διαταγές είναι διαταγές.
Έλληνας Στρατιώτης: Τι κακό πράμα ο πόλεμος…Φαγώνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους, χωρίς να το έχουν οι ίδιοι αποφασίσει
Ιταλός Στρατιώτης: Είμαστε όλοι πιόνια των μεγάλων, αυτών που αποφασίζουν για το μέλλον αυτού του κόσμου
Έλληνας Στρατιώτης: Έχω γυναίκα και παιδί, γι αυτούς είμαι εδώ
Ιταλός Στρατιώτης: Κι εγώ, δύο παιδιά άφησα στην πατρίδα…
Έλληνας Στρατιώτης: Υπερασπίζομαι το Όχι του έθνους μου, δεν πρέπει να σας αφήσουμε να περάσετε!
Ιταλός Στρατιώτης: Πρέπει να μας αφήσετε, εσείς αποφασίσατε να γίνει αυτός ο πόλεμος με το όχι που είπατε!
Έλληνας Στρατιώτης: Και πάλι άμα ξαναχρειαστεί, εκατό φορές Όχι θ ακούσετε!
Ιταλός Στρατιώτης: Τότε και πάλι μπροστά σας θα μας βρίσκετε!!
(πάνε να πιαστούνε στα χέρια, διστάζουν και τελικά απομακρύνονται σε διαφορετική κατεύθυνση με τον Ιταλό να φεύγει τρέχοντας)
Πράξη 4η: Η νίκη της Ελλάδας (φεύγουν οι βράχοι και στη σκηνή υπάρχει μόνο μία Ελληνική σημαία)
Αφηγητής: Η Ελλάδα αντιστάθηκε. Παρά τις δυσκολίες και το χιόνι, οι Έλληνες κατάφεραν να αποκρούσουν τους Ιταλούς. Η μικρή Ελλάδα έδειξε στον κόσμο τι σημαίνει θάρρος και ελευθερία.
Παιδί: Ζήτω η Ελλάδα! Ακούσατε, ακούσατε!!! Οι Ιταλοί τράπηκαν σε φυγή!
Παιδί: Η Ελλάδα! Η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που ο στρατός μας κατάφερε να νικήσει τους εισβολείς!!!
(μπαίνουν όλοι μέσα κρατώντας ελληνικές σημαίες εκτός των Ιταλών χαρακτήρων, όλοι αγκαλιάζονται μεταξύ τους)
Γυναίκα: Επιτέλους, ζήτω η Ελλάδα!
Έλληνας Στρατιώτης: Πολεμήσαμε σα λιοντάρια στα παγωμένα βουνά, δεν σταματήσαμε να ελπίζουμε!
Παιδί: Δεν σταματήσαμε να πιστεύουμε!
Γυναίκα: Δεν σταματήσαμε να σας θαυμάζουμε!
Έλληνας Στρατιώτης: Αυτή η νίκη, είναι μια νίκη που αξίζει σε άντρες, γυναίκες και παιδιά! Μαζί γίναμε μια αλυσίδα που κράτησε τον κατακτητή έξω από τη πατρίδα μας!
Γυναίκα: Δεν θελήσαμε ποτέ τίποτα, παρά μόνο την Ειρήνη!
Παιδί: Κάποια μέρα εύχομαι η Ειρήνη κυβερνήσει όλο τον κόσμο. Τότε, ίσως όλοι θα καταλάβουν πόσο μάταιος είναι ο πόλεμος.
Παιδί: Εύχομαι κάποτε οι άνθρωποι να μην χρειάζεται να πεθαίνουν για την ελευθερία, γιατί η ελευθερία θα είναι δεδομένη!
Γυναίκα: Εύχομαι αυτό το βροντερό Όχι που ακούστηκε από το ελληνικό στόμα, να μη χρειαστεί να ακουστεί ξανά από κανέναν λαό. Γιατί όλοι στα μικρά και τα μεγάλα κράτη θέλουμε ένα μόνο πράγμα: Την Ειρήνη!
Όλοι μαζί: Ζήτω η Ελλάδα! Ζήτω το "Όχι"! Ζήτω η Ελευθερία!
Αφηγητής: Η 28η Οκτωβρίου θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας, ως η μέρα που η Ελλάδα είπε "Όχι" και στάθηκε απέναντι στον κατακτητή. Μια μέρα περηφάνιας και θάρρους για όλον τον ελληνικό λαό.
Τέλος
ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Θεατρικό κείμενο για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου
Το κείμενο αποτελεί μια ρεαλιστική προσομοίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τη δομή ενός μαθήματος όπου μέσα από τη βιντεοπροβολή και τη δραματοποίηση ζωντανεύουν οι σημαντικές στιγμές της ιστορίας.
*Υπάρχει δυνατότητα προσαρμογής του κειμένου στον επιθυμητό αριθμό ρόλων.
(Δ’, Ε’, ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ)
Χαρακτήρες: Δασκάλα, μαθητές
Σκηνικό: θρανία (μπορούν να μπουν σε σχήμα Π στην σκηνή) και βιντεοπροβολέας
(Ακούγεται το κουδούνι και μπαίνουν οι μαθητές μέσα μιλώντας και κάνοντας αστεία μεταξύ τους, λίγο μετά μπαίνει η δασκάλα)
Δασκάλα: ελάτε παιδιά, καθίστε . Τέλος το διάλειμμα.
Μαθήτρια: κυρία, θα συνεχίσουμε μαθηματικά;
Δασκάλα: όχι παιδιά βάλτε μέσα τα μαθηματικά, θα κάνουμε ιστορία τώρα. Αύριο είναι μεγάλη μέρα . Ξέρετε τι γιορτάζουμε;
Μαθητής: (σηκώνει το χέρι) δεν ήταν που είπαμε το Όχι;
Μαθήτρια: ναι, είπαμε το όχι!
Δασκάλα: ακριβώς παιδιά! Αύριο είναι 28η Οκτωβρίου και είναι η μέρα που είπαμε το Όχι! Σε ποιους το είπαμε, γνωρίζετε;
Μαθητής: στους Γερμανούς;
Μαθήτρια: στους Τούρκους;
Μαθήτρια: στους Ιταλούς το είπαμε!
Δασκάλα: μπράβο, το είπαμε στους Ιταλούς. Για να δούμε όμως λίγο τι συνέβη εκείνη την μέρα.
(ανάβει τον βιντεοπροβολέα και παίζει ένα σύντομο βίντεο με τη νύχτα που ο Ιταλός πρέσβης παρέδωσε το τελεσίγραφο στον Μεταξά)
Δασκάλα: Τι λέτε να κάνουμε λίγο θεατρικό παιχνίδι σε αυτό που είδαμε;
Μαθητής: Κυρία, κυρία να είμαι εγώ ο Μεταξάς!
Μαθητής: Κι εγώ κυρία ο Ιταλός!
Δασκάλα: Εντάξει, σηκωθείτε!
(Τα παιδιά σηκώνονται και κάνουν το ένα θρανίο για γραφείο, παίρνουν επίσημο ύφος όταν υποδύονται τους ρόλους)
Ιταλός: Τσιάο !
Μεταξάς: Μπέλα Τσιάο! (Γελούν στη τάξη και η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά)
Ιταλός: (με ιταλική προφορά) Λοιπόν, ίο Εμμανουέλε Γκράτσι, Πρέσβης της Ιταλίας, φέρνω τελεσίγραφο από την ιταλική κυβέρνηση!
Μεταξάς: Περιμένω να ακούσω!
Μαθήτρια : Κυρία, γαλλικά δεν μιλούσαν τότε;
Δασκάλα: Ναι, τα γαλλικά ήταν η επίσημη διπλωματική γλώσσα! Μπράβο (Ελένη) για την υπενθύμιση
Ιταλός: Εντάξει κυρία , το ‘χω! (Παίρνει επίσημο ύφος) Μπονζουρ μεσιέ!
Μεταξάς: μπονζουρ και σε σας Πρέσβη
Ιταλός: Απαιτούμε να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων μας από την Ελληνοαλβανική μεθόριο!
Μεταξάς: Όχι! Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί!
Μαθήτρια: Αχ κυρία, ανατρίχιασα!
Ιταλός: Δεν το ζητάμε. Το απαιτούμε! Αλλιώς θα γίνει πόλεμος!
Μεταξάς: Αλόρ σε λα γκερ! Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο!
(Οι συμμαθητές χειροκροτούν, οι μαθητές υποκλίνονται)
Μεταξάς: Μερσι!
Ιταλός: Ατού τα λερ!
Δασκάλα: όπως θα καταλάβατε λοιπόν ήταν μονόδρομος ο πόλεμος. Όμως, δεν ήταν μόνο το Όχι που είχε σημασία αλλά η αντίσταση των Ελλήνων στα βουνά της Αλβανίας.
Μαθήτρια: πω πω κυρία, πως να ήταν να πολεμάς τότε άραγε…
Δασκάλα: Δεν ήταν καθόλου εύκολο (Μαρία), το χειμώνα οι Έλληνες στρατιώτες πάλευαν μέσα στο κρύο και στα χιόνια. Θέλετε να δείτε πως ήταν;
(Προβάλλεται βίντεο που δείχνει σκηνές από τον πόλεμο στα βουνά )
Μαθήτρια: πω πω κυρία, πως άντεξαν;
Δασκάλα: η αγάπη για την πατρίδα (Σοφία) τους έκανε ν αντέξουν. Ξέροντας ότι πολεμούσαν για την ελευθερία έπαιρναν δύναμη.
Μαθητής: πολέμησαν και οι γυναίκες κυρία;
Δασκάλα: Ωραία ερώτηση (Δημήτρη). Οι γυναίκες έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην αντίσταση βοηθώντας όπως μπορούσαν. Φρόντιζαν τους τραυματίες, έπλεκαν βαριά ρούχα για τα παγωμένα βουνά, έφτιαχνα τα οχυρώματα. Είναι γνωστές οι γυναίκες της Πίνδου που έμενα άγρυπνες στα βουνά να βοηθούν όπως μπορούν. Και αυτές αλλά και τα μικρά παιδιά!
(Προβάλλεται βίντεο που δείχνει σκηνές με τις γυναίκες της Πίνδου)
Μαθήτρια: Κυρία, να το κάνουμε δραματοποίηση;
Δασκάλα: Φυσικά! Ελάτε λοιπόν δεσποινίδες μου, δείξτε μας λίγο τις γυναίκες της Πίνδου!
(σηκώνονται 4 μαθήτριες και βάζουν για μαντήλια στο κεφάλι ότι έχουν από κασκόλ ή ζακέτες)
Γυναίκα: Ελάτε γυναίκες! Έφεραν κι άλλους τραυματίες
Γυναίκα: Δεν έχει τελειωμό αυτό το κακό
Γυναίκα: Μην χάνεις την ελπίδα σου! Θα τελειώσει, θα το δεις! Θέλει τόλμη η ελευθερία!
Μαθητής: κυρία, δεν φοβόντουσαν;
Δασκάλα: Φυσικά και φοβόντουσαν, αλλά η ελευθερία ήταν πιο σημαντική από τον φόβο, και το πιο σημαντικό ήταν ότι η Ελλάδα τελικά κατάφερε να σταθεί όρθια!
Μαθητής: Δηλαδή κυρία, την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι τη λήξη, σωστά;
Δασκάλα: Πολύ σωστή παρατήρηση (Αντώνη)! Γιορτάζουμε την έναρξη γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που κατόρθωσε να νικήσει τον εισβολέα! Όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες κατακτήθηκαν!
Μαθήτρια: Δηλαδή αν δεν νικούσαμε, δεν θα γιορτάζαμε;
Δασκάλα: Όχι, δεν θα υπήρχε λόγος να γιορτάζαμε.
Μαθήτρια: Η ελευθερία αξίζει κάθε θυσία..
Δασκάλα: Ακριβώς! Να θυμάστε παιδιά ότι την ιστορία την μαθαίνουμε γιατί δεν αφορά μόνο το παρελθόν αλλά και το μέλλον. Μας μαθαίνει πως να στεκόμαστε ενωμένοι και δυνατοί σε κάθε δυσκολία!
(Χτυπάει το κουδούνι)
Δασκάλα: Μπορείτε να βγείτε για διάλειμμα τώρα!
Μαθητής: Δηλαδή κυρία είμαστε… ελεύθεροι;
(Οι συμμαθητές γελούν)
Δασκάλα: Ναι, είμαστε ελεύθεροι! Και αυτό το χρωστάμε στους προγόνους μας!
ΤΕΛΟΣ
Θεατρικό κείμενο για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου
Το κείμενο αποτελεί μια ρεαλιστική προσομοίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με τη δομή ενός μαθήματος όπου μέσα από τη βιντεοπροβολή και τη δραματοποίηση ζωντανεύουν οι σημαντικές στιγμές της ιστορίας.
*Υπάρχει δυνατότητα προσαρμογής του κειμένου στον επιθυμητό αριθμό ρόλων.
(Δ’, Ε’, ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ)
Χαρακτήρες: Δασκάλα, μαθητές
Σκηνικό: θρανία (μπορούν να μπουν σε σχήμα Π στην σκηνή) και βιντεοπροβολέας
(Ακούγεται το κουδούνι και μπαίνουν οι μαθητές μέσα μιλώντας και κάνοντας αστεία μεταξύ τους, λίγο μετά μπαίνει η δασκάλα)
Δασκάλα: ελάτε παιδιά, καθίστε . Τέλος το διάλειμμα.
Μαθήτρια: κυρία, θα συνεχίσουμε μαθηματικά;
Δασκάλα: όχι παιδιά βάλτε μέσα τα μαθηματικά, θα κάνουμε ιστορία τώρα. Αύριο είναι μεγάλη μέρα . Ξέρετε τι γιορτάζουμε;
Μαθητής: (σηκώνει το χέρι) δεν ήταν που είπαμε το Όχι;
Μαθήτρια: ναι, είπαμε το όχι!
Δασκάλα: ακριβώς παιδιά! Αύριο είναι 28η Οκτωβρίου και είναι η μέρα που είπαμε το Όχι! Σε ποιους το είπαμε, γνωρίζετε;
Μαθητής: στους Γερμανούς;
Μαθήτρια: στους Τούρκους;
Μαθήτρια: στους Ιταλούς το είπαμε!
Δασκάλα: μπράβο, το είπαμε στους Ιταλούς. Για να δούμε όμως λίγο τι συνέβη εκείνη την μέρα.
(ανάβει τον βιντεοπροβολέα και παίζει ένα σύντομο βίντεο με τη νύχτα που ο Ιταλός πρέσβης παρέδωσε το τελεσίγραφο στον Μεταξά)
Δασκάλα: Τι λέτε να κάνουμε λίγο θεατρικό παιχνίδι σε αυτό που είδαμε;
Μαθητής: Κυρία, κυρία να είμαι εγώ ο Μεταξάς!
Μαθητής: Κι εγώ κυρία ο Ιταλός!
Δασκάλα: Εντάξει, σηκωθείτε!
(Τα παιδιά σηκώνονται και κάνουν το ένα θρανίο για γραφείο, παίρνουν επίσημο ύφος όταν υποδύονται τους ρόλους)
Ιταλός: Τσιάο !
Μεταξάς: Μπέλα Τσιάο! (Γελούν στη τάξη και η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά)
Ιταλός: (με ιταλική προφορά) Λοιπόν, ίο Εμμανουέλε Γκράτσι, Πρέσβης της Ιταλίας, φέρνω τελεσίγραφο από την ιταλική κυβέρνηση!
Μεταξάς: Περιμένω να ακούσω!
Μαθήτρια : Κυρία, γαλλικά δεν μιλούσαν τότε;
Δασκάλα: Ναι, τα γαλλικά ήταν η επίσημη διπλωματική γλώσσα! Μπράβο (Ελένη) για την υπενθύμιση
Ιταλός: Εντάξει κυρία , το ‘χω! (Παίρνει επίσημο ύφος) Μπονζουρ μεσιέ!
Μεταξάς: μπονζουρ και σε σας Πρέσβη
Ιταλός: Απαιτούμε να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων μας από την Ελληνοαλβανική μεθόριο!
Μεταξάς: Όχι! Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί!
Μαθήτρια: Αχ κυρία, ανατρίχιασα!
Ιταλός: Δεν το ζητάμε. Το απαιτούμε! Αλλιώς θα γίνει πόλεμος!
Μεταξάς: Αλόρ σε λα γκερ! Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο!
(Οι συμμαθητές χειροκροτούν, οι μαθητές υποκλίνονται)
Μεταξάς: Μερσι!
Ιταλός: Ατού τα λερ!
Δασκάλα: όπως θα καταλάβατε λοιπόν ήταν μονόδρομος ο πόλεμος. Όμως, δεν ήταν μόνο το Όχι που είχε σημασία αλλά η αντίσταση των Ελλήνων στα βουνά της Αλβανίας.
Μαθήτρια: πω πω κυρία, πως να ήταν να πολεμάς τότε άραγε…
Δασκάλα: Δεν ήταν καθόλου εύκολο (Μαρία), το χειμώνα οι Έλληνες στρατιώτες πάλευαν μέσα στο κρύο και στα χιόνια. Θέλετε να δείτε πως ήταν;
(Προβάλλεται βίντεο που δείχνει σκηνές από τον πόλεμο στα βουνά )
Μαθήτρια: πω πω κυρία, πως άντεξαν;
Δασκάλα: η αγάπη για την πατρίδα (Σοφία) τους έκανε ν αντέξουν. Ξέροντας ότι πολεμούσαν για την ελευθερία έπαιρναν δύναμη.
Μαθητής: πολέμησαν και οι γυναίκες κυρία;
Δασκάλα: Ωραία ερώτηση (Δημήτρη). Οι γυναίκες έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην αντίσταση βοηθώντας όπως μπορούσαν. Φρόντιζαν τους τραυματίες, έπλεκαν βαριά ρούχα για τα παγωμένα βουνά, έφτιαχνα τα οχυρώματα. Είναι γνωστές οι γυναίκες της Πίνδου που έμενα άγρυπνες στα βουνά να βοηθούν όπως μπορούν. Και αυτές αλλά και τα μικρά παιδιά!
(Προβάλλεται βίντεο που δείχνει σκηνές με τις γυναίκες της Πίνδου)
Μαθήτρια: Κυρία, να το κάνουμε δραματοποίηση;
Δασκάλα: Φυσικά! Ελάτε λοιπόν δεσποινίδες μου, δείξτε μας λίγο τις γυναίκες της Πίνδου!
(σηκώνονται 4 μαθήτριες και βάζουν για μαντήλια στο κεφάλι ότι έχουν από κασκόλ ή ζακέτες)
Γυναίκα: Ελάτε γυναίκες! Έφεραν κι άλλους τραυματίες
Γυναίκα: Δεν έχει τελειωμό αυτό το κακό
Γυναίκα: Μην χάνεις την ελπίδα σου! Θα τελειώσει, θα το δεις! Θέλει τόλμη η ελευθερία!
Μαθητής: κυρία, δεν φοβόντουσαν;
Δασκάλα: Φυσικά και φοβόντουσαν, αλλά η ελευθερία ήταν πιο σημαντική από τον φόβο, και το πιο σημαντικό ήταν ότι η Ελλάδα τελικά κατάφερε να σταθεί όρθια!
Μαθητής: Δηλαδή κυρία, την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι τη λήξη, σωστά;
Δασκάλα: Πολύ σωστή παρατήρηση (Αντώνη)! Γιορτάζουμε την έναρξη γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που κατόρθωσε να νικήσει τον εισβολέα! Όλες οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες κατακτήθηκαν!
Μαθήτρια: Δηλαδή αν δεν νικούσαμε, δεν θα γιορτάζαμε;
Δασκάλα: Όχι, δεν θα υπήρχε λόγος να γιορτάζαμε.
Μαθήτρια: Η ελευθερία αξίζει κάθε θυσία..
Δασκάλα: Ακριβώς! Να θυμάστε παιδιά ότι την ιστορία την μαθαίνουμε γιατί δεν αφορά μόνο το παρελθόν αλλά και το μέλλον. Μας μαθαίνει πως να στεκόμαστε ενωμένοι και δυνατοί σε κάθε δυσκολία!
(Χτυπάει το κουδούνι)
Δασκάλα: Μπορείτε να βγείτε για διάλειμμα τώρα!
Μαθητής: Δηλαδή κυρία είμαστε… ελεύθεροι;
(Οι συμμαθητές γελούν)
Δασκάλα: Ναι, είμαστε ελεύθεροι! Και αυτό το χρωστάμε στους προγόνους μας!
ΤΕΛΟΣ
ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εορτασμός 17 Νοέμβρη
Ε’, ΣΤ’ Δημοτικού, Γυμνάσιο, Λύκειο
Η ιστορία ξεκινά όταν τα τρία παιδιά, ο Αλέξανδρος, η Μαρία και ο Γιώργος, βρίσκουν ένα παλιό, σκονισμένο βιβλίο σε μια αποθήκη. Το βιβλίο φαίνεται να κρύβει ένα μυστικό και, όταν το ανοίγουν, τους μεταφέρει πίσω στο χρόνο, στο 1973, στην καρδιά του Πολυτεχνείου.
Αλέξανδρος: (βγαίνει βήχοντας και κουβαλάνε παλιά βιβλία) πω πω σκόνη που έχει αυτή η σοφίτα!
Μαρία: Ναι, αλλά έχει τόσο ωραία παλιά αντικείμενα εδώ πάνω!
Γιώργος: Όλα αυτά τα παλιά βιβλία… τι να είναι;
Αλέξανδρος: Κοίτα αυτό! (διαβάζει τον τίτλο) «Το Πολυτεχνείο ζει» τι να είναι άραγε;
Μαρία: Ω! ακούγεται ωραίο! Άνοιξέ το να το ξεφυλλίσουμε!
Γιώργος: Ναι, ας καθίσουμε κάτω να το δούμε!
(κάθονται κάτω, ακούγεται μουσική μυστηρίου και τους παίρνει ο ύπνος, μουσική και ξυπνούν και βρίσκονται μέσα στο Πολυτεχνείο με φοιτητές ανάμεσά τους)
Αλέξανδρος: Τι έγινε; Που βρισκόμαστε;
Φοιτητής 1 : Έλα φίλε, πιάσε τον ασύρματο να βοηθήσεις!
Γιώργος: Σε τι να βοηθήσει, μα τι είναι εδώ;
Φοιτήτρια 1: Είμαστε μέσα στο Πολυτεχνείο!
Μαρία: «Το Πολυτεχνείο Ζει» έτσι λεγόταν το βιβλίο που ανοίξαμε!
Φοιτήτρια 1: Για να ζήσει το Πολυτεχνείο πρέπει να παλέψουμε!
Αλέξανδρος: Μα τι γίνετε, τι είναι όλη αυτή η φασαρία;
Φοιτητής 2: Έξω η Χούντα έχει την εξουσία, κι εμείς έχουμε κλειστεί εδώ και διαμαρτυρόμαστε! Διεκδικούμε την ελευθερία μας!
Φοιτήτρια 2: Μα που ζείτε; Δεν έχετε ακούσει για την κατάργηση τη; ατομικής ελευθερίας, τη διάλυση των πολιτικών κομμάτων και την φυλακή κι εξορία πολιτικών προσώπων με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις;
Φοιτητής 3: Δεν ακούσατε ότι η χούντα έχει αναμιχθεί στον φοιτητικό συνδικαλισμό και απαγόρευσε τις φοιτητικές εκλογές;
Φοιτητής 1: Στρατολογούν υποχρεωτικά τους αντιρρησίες φοιτητές κι επιβάλλουν μη εκλεγμένους ηγέτες στους φοιτητικούς μας συλλόγους!
Μαρία: Μα αυτό είναι φοβερό!
Φοιτητής 2: Γι αυτό γίνονται όλα αυτά! Πριν από μερικούς μήνες, τον Φεβρουάριο, κάναμε αποχή από τα μαθήματα και όταν κάναμε διαδήλωση, η χούντα παραβίασε το πανεπιστημιακό άσυλο και μπούκαρε μέσα!
Φοιτήτρια 1: Σήμερα το πρωί, κάναμε πάλι αποχή και ζητάμε πίσω τον νόμο για τις πανεπιστημιακές εκλογές και ανάκληση του νόμου για την υποχρεωτική στράτευση!
(ακούγεται ο πομπός)
«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία»
(συνεχίζεται)
Για ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να επικοινωνήσετε στο [email protected]
Εορτασμός 17 Νοέμβρη
Ε’, ΣΤ’ Δημοτικού, Γυμνάσιο, Λύκειο
Η ιστορία ξεκινά όταν τα τρία παιδιά, ο Αλέξανδρος, η Μαρία και ο Γιώργος, βρίσκουν ένα παλιό, σκονισμένο βιβλίο σε μια αποθήκη. Το βιβλίο φαίνεται να κρύβει ένα μυστικό και, όταν το ανοίγουν, τους μεταφέρει πίσω στο χρόνο, στο 1973, στην καρδιά του Πολυτεχνείου.
Αλέξανδρος: (βγαίνει βήχοντας και κουβαλάνε παλιά βιβλία) πω πω σκόνη που έχει αυτή η σοφίτα!
Μαρία: Ναι, αλλά έχει τόσο ωραία παλιά αντικείμενα εδώ πάνω!
Γιώργος: Όλα αυτά τα παλιά βιβλία… τι να είναι;
Αλέξανδρος: Κοίτα αυτό! (διαβάζει τον τίτλο) «Το Πολυτεχνείο ζει» τι να είναι άραγε;
Μαρία: Ω! ακούγεται ωραίο! Άνοιξέ το να το ξεφυλλίσουμε!
Γιώργος: Ναι, ας καθίσουμε κάτω να το δούμε!
(κάθονται κάτω, ακούγεται μουσική μυστηρίου και τους παίρνει ο ύπνος, μουσική και ξυπνούν και βρίσκονται μέσα στο Πολυτεχνείο με φοιτητές ανάμεσά τους)
Αλέξανδρος: Τι έγινε; Που βρισκόμαστε;
Φοιτητής 1 : Έλα φίλε, πιάσε τον ασύρματο να βοηθήσεις!
Γιώργος: Σε τι να βοηθήσει, μα τι είναι εδώ;
Φοιτήτρια 1: Είμαστε μέσα στο Πολυτεχνείο!
Μαρία: «Το Πολυτεχνείο Ζει» έτσι λεγόταν το βιβλίο που ανοίξαμε!
Φοιτήτρια 1: Για να ζήσει το Πολυτεχνείο πρέπει να παλέψουμε!
Αλέξανδρος: Μα τι γίνετε, τι είναι όλη αυτή η φασαρία;
Φοιτητής 2: Έξω η Χούντα έχει την εξουσία, κι εμείς έχουμε κλειστεί εδώ και διαμαρτυρόμαστε! Διεκδικούμε την ελευθερία μας!
Φοιτήτρια 2: Μα που ζείτε; Δεν έχετε ακούσει για την κατάργηση τη; ατομικής ελευθερίας, τη διάλυση των πολιτικών κομμάτων και την φυλακή κι εξορία πολιτικών προσώπων με κριτήριο τις πολιτικές τους πεποιθήσεις;
Φοιτητής 3: Δεν ακούσατε ότι η χούντα έχει αναμιχθεί στον φοιτητικό συνδικαλισμό και απαγόρευσε τις φοιτητικές εκλογές;
Φοιτητής 1: Στρατολογούν υποχρεωτικά τους αντιρρησίες φοιτητές κι επιβάλλουν μη εκλεγμένους ηγέτες στους φοιτητικούς μας συλλόγους!
Μαρία: Μα αυτό είναι φοβερό!
Φοιτητής 2: Γι αυτό γίνονται όλα αυτά! Πριν από μερικούς μήνες, τον Φεβρουάριο, κάναμε αποχή από τα μαθήματα και όταν κάναμε διαδήλωση, η χούντα παραβίασε το πανεπιστημιακό άσυλο και μπούκαρε μέσα!
Φοιτήτρια 1: Σήμερα το πρωί, κάναμε πάλι αποχή και ζητάμε πίσω τον νόμο για τις πανεπιστημιακές εκλογές και ανάκληση του νόμου για την υποχρεωτική στράτευση!
(ακούγεται ο πομπός)
«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία»
(συνεχίζεται)
Για ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να επικοινωνήσετε στο [email protected]
